EPD integraties: go with the flow?

Om complexe medische beslissing weer te geven worden in richtlijnen en protocollen vaak flowcharts gebruikt. Meer dan honderd richtlijnen in de Richtlijnendatabase hebben een of meer bijlagen met daarin een flowchart. De reden hiervoor is helder. Met een flowchart kan een arts in een oogopslag zien welke keuzes en afwegingen het beleid bepalen.

Deze manier van het inzetten van flowcharts heeft echter zijn beperkingen. Achter een wiebertjes zit soms een complexe beslissing, en bij een blokje kan een gedetailleerde uitleg nodig zijn. Deze informatie moet de gebruiker er steeds weer bij zoeken. Ook kan het onderhoud lastig zijn, op meerdere plekken moet dezelfde informatie worden aangepast. Tenslotte is een flowchart moeilijk uit te lezen door een EPD. Kort gezegd: flowcharts zijn plaatjes die een mens goed kan begrijpen, maar waar een computer weinig mee kan. Bij Alii zetten we flowcharts daarom net anders op.

Flowcharts in Alii

Wanneer een protocol of richtlijn in Alii voorzien wordt van een flowchart, worden de relaties tussen de verschillende stappen opgeslagen in een database. Dat betekent dat voor elke beslissing in de flowchart de criteria helder vastgelegd worden. Ook slaan we op welke achterliggende informatie er bij elk blokje hoort, zodat de gebruiker dit binnen een klik bij de hand heeft. Ook voor het onderhoud is dit een groot voordeel. Wanneer degene die verantwoordelijk is voor het opstellen van de flowchart een beslissing aanpast, wordt de nieuwe flowchart automatisch getekend. Een laatste voordeel van deze benadering zien we nu we kijken naar een verdere inbedding van de medicatieprotocollen in het EPD. Omdat de logica van de flowchart in een database is opgeslagen is het mogelijk om de inhoud van de flowchart ook op een andere manier te visualiseren. Dezelfde logica kan je tonen met behulp van vragen in een interactief formulier. Deze interactieve formulieren kunnen eenvoudig in het EPD geïntegreerd worden.

Een complexe flowchart

Laten we kijken naar een voorbeeld om duidelijk te maken wat we bedoelen.

De flowchart van het medicatieprotocol Behandeling Manie/hypomanie bij een Bipolaire stoornis is redelijk complex.

Hij bestaat uit dertien verschillende keuzeblokken en twintig verschillende mogelijke stappen bij de behandeling.

Wanneer een behandelaar de flowchart opent, scant hij de beslisboom tot hij bij de plek aankomt waar hij de eerste nieuwe beslissing moet nemen.

De gebruiker klikt vervolgens het blokje met het beleid en ziet de precies instructies.

Deze manier van werken is prima zolang de flowchart niet te complex is. Voor een koppeling met een EDP is deze weergave echter niet optimaal.

Een eenvoudig formulier

Wanneer we deze zelfde beslissing willen vangen in een interactief formulier, beginnen we met de vraag welke behandeling de patiënt nu krijgt. Deze stap komt overeen met het zoeken in de flowchart naar de plek “waar de behandeling gebleven was.”

Met het invullen van enkele aanvullende vragen hebben we direct het beleid. De complexe flowchart is samen te vatten in een overzichtelijke lijst met vragen.

Bij een integratie met het EPD kunnen we bovendien een aantal vragen overslaan. We kunnen inlezen wat de huidige medicatie is, en we weten ook welke andere combinaties al geprobeerd zijn. Het aanbevolen beleid rolt er dan direct uit, met alle details op het scherm.

Conclusie

Zowel een flowchart als een interactieve model is een goede manier om ingewikkelde beslissingen te visualiseren. Welk van de twee het best is, is afhankelijk van de situatie. Door de manier waarop we binnen Alii met kennisdocumenten omgaan, kunnen we beiden eenvoudig aanbieden.

Voordelen flowchart

  • alle mogelijkheden in een oogopslag.

Voordelen modelweergave

  • bij complexe beslissingen kan een flowchart onoverzichtelijk worden.
  • biedt een perfect startpunt voor integratie in EPD.